Wón je sej nas wubrał za přiwzate dźěći Jězusa Chrystusa, kaž bě jeho woli spodobne, zo bychmy chwalili krasnosć jeho miłosće, z kotrejž je nas wobhnadźił w swojim lubowanym (Synu) (Ef 1,5-6).
Wuzwoleny być za wosebite wuznamjenjenje je stajnje něšto zwjeselace. To nazhonimy přeco zaso, hdyž dožiwimy počesćowanje ludźi, kiž su něšto wosebiteho zdokonjeli. Bjez kóždeje zasłužby smy pak wubrani jako dźěći Bože, bratřa a sotry Jězusa Chystusa, zo bychmy tu w našej wokolinje za Njeho swědčili a to ze swojimi skutkami a swojim žiwjenjom.
S. Chrystamarija